0
0
Een bijzondere mijlpaal voor Jamal el Ghannouti. De ervaren speler (38) van Oranje Futsal én bondsridder van de KNVB speelde woensdag in en tegen Italië zijn 150e interland. “Een bizar aantal. Ik ben dankbaar, vereerd en supertrots.’’
Bron: OnsOranje (Foto: FC Eindhoven)
Jamal el Ghannouti. Een spelend icoon in zaalvoetballand. De Rotterdammer houdt zich al jaren staande in de top door de blijvende passie voor en plezier in zijn sport. En door fit te blijven. ‘’Ik heb er veel voor moeten laten. Ik train vaak extra, in mijn eentje. Dat ziet niemand. Maar om bij het Nederlands team te blijven, moet ik zorgen dat ik fit blijf. Daarvoor zet ik alles op alles. Het lijkt me fantastisch om volgend jaar op het EK in eigen land te kunnen spelen. Dat is mijn ultieme droom.’’
OnsOranje bladert door een rijke zaalvoetbalcarrière van ruim vijftien jaar, aan de hand van 7 memorabele wedstrijden.
1. Nederland – Portugal 4-1, 28 oktober 2005
Jamal el Ghannouti: “Mijn debuut, een heel bijzonder moment. De toenmalige bondscoach Vic Hermans haalde mij voor enkele testtrainingen bij het Nederlands team en een maand later al maakte ik tijdens een Vierlandentoernooi mijn debuut. Tegen grootmacht Portugal nog wel. Dat ik mij toen international mocht noemen, dat vond ik fantastisch. Een kippenvelmoment.’’
2. Nederland – Iran 4-3, 21 juni 2009
“We speelden in China een Vierlandentoernooi, tegen Japan, China en Iran. Het was het laatste toernooi van Vic Hermans als bondscoach. In de laatste wedstrijd speelden we tegen Iran. We kwamen 3-1 voor, het werd 3-3 en vlak voor tijd maakte ik de 4-3. Hierdoor wonnen we het toernooi. Dat was een mooi afscheid voor Vic, een goeie kerel.’’
3. Nederland – Andorra 7-1, 22 maart 2009
“Ook een bijzondere wedstrijd voor mij. We speelden een EK-kwalificatietoernooi in Roemenië, tegen Andorra. We wonnen met 7-1 en ik scoorde maar liefst 5 keer. Dat zal ik nooit meer overtreffen. Alles lukte die dag, ieder schot vloog erin. Ik schrok er zelf ook een beetje van. Maar ik was vooral heel blij.’’
4. Nederland – Bosnië 2-1, 24 september 2013
“De beslissende play off wedstrijd richting het EK van 2014 in Antwerpen. In Bosnië hadden we met 3-2 verloren. In Almere scoorde Mo Attaibi met nog 1 minuut 20 te gaan de 2-1. Ik stond in de slotfase in het veld en iedereen gaf echt alles om de gelijkmaker te voorkomen. Na het laatste fluitsignaal was de ontlading enorm. Een mooier scenario was niet denkbaar. Voor veel spelers betekende het het eerste eindtoernooi. Daaraan heb ik wel een bittere nasmaak overgehouden, want we werden gekoppeld aan Portugal en Rusland en waren kansloos tegen deze twee absolute toplanden.’’
5. Nederland – Portugal 2-1, 20 oktober 2015
“We speelden twee oefenwedstrijden in Rotterdam, mijn thuishal. De tweede wedstrijd wonnen we met 2-1, van een grootmacht als Portugal. Tegen allemaal full-profs, terwijl wij eigenlijk fulltime amateur zijn. Ongelooflijk, eigenlijk. Ik scoorde de 1-0. Er waren veel bekenden van mij aanwezig, dat maakte het extra mooi. Deze wedstrijd bewijst dat alles kan. Als je er maar in gelooft.”
6. Nederland – Letland 3-2, 11 december 2015
“Mijn 100e interland , waarin we ook nog eens met 3-2 wonnen en ons daardoor plaatsten voor de play offs om een WK-ticket. 100 interlands, wow. Dat had ik nooit kunnen bedenken, toen ik in 2005 debuteerde. Ik werd bij een latere thuiswedstrijd gehuldigd, samen met Zaid el Morabiti. Daar werden we benoemd tot Bondsridder van de KNVB en gehuldigd door Michael van Praag. Heel bijzonder dat de KNVB dit doet. Een grote eer.”
7. Nederland – Montenegro 4-2, 10 november 2017
“Door deze wedstrijd te spelen werd ik recordinternational. Mijn 121e wedstrijd, weer zo’n mijlpaal. Ik nam het record over van Samir Makhoukhi. Hij is niet alleen onze oude aanvoerder bij Oranje en huidig assistent-bondscoach, maar ook een vriend. Opnieuw een mooi en eervol moment. Ik heb het geluk gehad dat ik van alle drie de bondscoaches die ik heb meegemaakt het vertrouwen heb gekregen. En natuurlijk dat ik steun heb mogen ontvangen van mijn gezin en familie. Dat is heel belangrijk.”
Na de interland tegen Italië – in voorbereiding op het EK in eigen land – staat de teller dus op 150. El Ghannouti: “Ik hoop heel erg dat ik begin volgend jaar bij de groep van 12 spelers zit. Daar ben ik hard voor aan het trainen. Op het EK wil ik graag waardevol zijn voor de ploeg en daarna is denk ik het moment gekomen om te zeggen: ‘het is genoeg zo.’ Dan is het tijd voor een andere lichting.’’
Average Rating